Γιάννης Κουβαράς «Ποιητής» παράλληλο για «Τα Αντικλείδια» του Παυλόπουλου | Σημειώσεις του Κωνσταντίνου Μάντη

Γιάννης Κουβαράς «Ποιητής» παράλληλο για «Τα Αντικλείδια» του Παυλόπουλου

Κωνσταντίνος Μάντης | Best Blogger Tips
Guido Borelli 

Γιάννης Κουβαράς «Ποιητής» παράλληλο για «Τα Αντικλείδια» του Παυλόπουλου

Ακροβατεί
χωρίς δίχτυ
στο κενό
γράφει
γαντζωμένος σαν τον εργάτη
που ισορροπεί
στο μαδέρι
με το μυστρί και το πηλοφόρι

Όμως η πτώσις του είναι βεβαία

Ο ποιητής σε μιαν απόπειρα αποτύπωσης των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι τεχνίτες του λόγου δημιουργεί δύο εξαιρετικά παραστατικές παρομοιώσεις που είναι ικανές να μεταδώσουν στον αναγνώστη το δέος που προκαλεί σε κάθε ποιητή η αναμέτρησή του με την Ποιητική Τέχνη. Όπως ένας ακροβάτης που ισορροπεί στο τεντωμένο σχοινί χωρίς να υπάρχει το δίχτυ ασφαλείας να τον διασώσει σε περίπτωση λάθους κι όπως ο παράτολμος χτίστης που κρατώντας τα εργαλεία της δουλειάς του ισορροπεί σε κάποιο μαδέρι, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του, μόνο και μόνο για να μπορέσει να ολοκληρώσει την εργασία του, έτσι και ο ποιητής βρίσκεται σ’ ένα διαρκή και μη αναστρέψιμο κίνδυνο, καθώς έρχεται αντιμέτωπος με μια Τέχνη που απαιτεί και συχνά παίρνει ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου που τολμά να τεθεί στην υπηρεσία της.
Ο Παυλόπουλος μας λέει ότι κάποιοι χαλάνε μάταια και τη ζωή τους γυρεύοντας το μυστικό για να ανοίξουν την πόρτα της Ποίησης, ενώ ο Κουβαράς προχωρά την ιδέα αυτή ακόμη παραπέρα δίνοντας μας την αίσθηση ενός μοιραίου κινδύνου για τους τεχνίτες του λόγου. Κι όπως ο Παυλόπουλος αποκλείει στους ποιητές τη δυνατότητα να ανοίξουν κάποτε την πόρτα της Ποίησης, έτσι κι ο Κουβαράς, με μια επιτυχημένη διακειμενική αναφορά στον Καβάφη, προδικάζει ότι η πτώση του ποιητή είναι δεδομένη. Όσο κι αν ο ποιητής επιχειρεί να ισορροπήσει, όσο κι αν κάποτε κατορθώνει να φανεί ικανός απέναντι στους κινδύνους της ενασχόλησης με την ποίηση, δεν μπορεί τελικά να αποφύγει τη μοίρα κάθε ποιητή να πέσει στο κενό.
Η δεδομένη αυτή πτώση στο κενό μπορεί να ιδωθεί ως μια ενδεχόμενη αποτυχία να αποδώσει άρτιο ποιητικό λόγο, να βρει την καίρια έκφραση και να δώσει ποίηση άξια λόγου και άξια να διατηρηθεί στο χρόνο. Η πτώση μπορεί επίσης να γίνει αντιληπτή ως η αδυναμία τελικά του ποιητή να κατανοήσει πλήρως την ουσία της ποίησης, να βρει την πόρτα που του επιτρέπει την είσοδο στο μαγικό της κόσμο, όσα αντικλείδια κι αν φτιάξει, όσο κι αν ισορροπήσει μεταξύ λέξεων και διατυπώσεων.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...